انواع ميوه ها و مزاج آن ها

ميوه ها منبع عظيمي از ويتامين ها و آنتي اكسيدان ها هستند كه عليه راديكال هاي ازاد موجود در بدن انسان وارد عمل شده و ان را از بين مي برند. توصيه مي شود ميوه هايي را كه مي توان با پوست خورد به همان شكل مصرف شود. هسته و دانه همه ميوه ها ضد انگل بوده كه عجايب آفرينش مي باشد. البته قابل ذكر است كه در استفاده از نعمت هاي الهي، مزاج آن ها ، مزاج فرد مصرف كننده و مزاج فصل مصرف بايد لحاظ گردد تا مفيد واقع شده و عوارض جانبي به همراه نداشته باشد.

آلبالو:

قابض، تقويت كننده معده و كبد گرم بر طرف كننده تشنگي و حرارت و استفراغ و اسهال صفراوي مي باشد. البالو خشك شده از تازه آن قابض تر است. خوردن شيره هسته آلبالو بارازيانه ي براي خرد كردن سنگ كليه و مثانه و مجاري ادراري بي نظير است. خوردن يك مثقال صمغ درخت البالو يا آب سرد در رفع سرفه مزمن مفيد است..

آلوبخارا:

طبيعت (آلوي سياه رسيده شيرين اعلا درجه اول سرد و درجه دوم تر است. براي سردرد گرم و تب هاي صفراوي و تشنگي و حرارت قلب وخارش بدن مفيد است. الو بخارا به سبب خاصيت تقطيع و تلطيف خود اخلاط فاسد را نرم كرده و از معده و روده خارج مي كند (ملين مي باشد) و اگر خلط فاسد در بدن وجود نداشته باشد ملين نبوده و موجب قبض و حبس مي شود. در افراد سرد مزاج يا كساني كه معده سرد دارند بهتر است با اب عسل ميل شود. كساني كه از بيماري هاي طحال رنج ميبرند قبل از غذا ان را ميل كرده و تا از معده خارج نشده غذاي ديگري نخورند. اگر آلوي خشك را با اب پخته و صاف كنند و با عسل يا ترنجبين يا شكر ميل كننده مسهل قويتري است. ضماد برگ الو با سركه در زير ناف براي كشتن كرم روده مفيد است.

انار:

قليل الغذا، توليد كننده خلط صالح، باز كننده انسداد، مدر ادرار و نفاخ بوده، براي تقويت كبد و طحال، زردي، درد سينه و سرفه گرم، گرفتگي صدا و خارش مفيد است در گرم مزاجان موجب تقويت نيروي جنسي مي شود. خوردن آن بعد از غذا باعث فساد غذا و ضعف معده شده و مصرف آن براي بيماران تب دار مضر است اگر سر انار شيرين را سوراخ كرده و داخل آن را به دفعات با روغن بادام شيرين يا بنفشه پر كرده تا جايي كه ديگر گنجايش نداشته باشد و آن را روي اتش بگذاريد تا روغن را جذب كند بعد ان را بمكيد براي درد سينه و سرفه مزمن خشك نافع است. هم چنين آب انار را در شيشه كرده، در افتاب بگذاريد كه غليظ شود و در چشم بكشيد باعث افزايش قدرت بينايي مي شود ( هر چه بيشتر بماند بهتر است.)

انجير:

تازه آن كثير الغذاتر از ساير ميوه ها، لطيف كننده، تحليل برنده، تسكين دهنده حرارت و تشنگي، عرق آور و ملين و مسهل بوده براي تقويت مغز و كبد، رفع انسداد كبد و طحال، صرع، وسواس و بواسير مفيد است. خوردن آن با انيسون تا 40 روز صبح ناشتا چاق كننده بدن است. در سردمزاجان و بيماري هاي رطوبي خصوصا درد كمر و مفاصل و بيماري هاي مجاري ادراري بسيار مفيد است. زياد خوردن انجير تازه براي دندان و كساني كه كبد و معده ضعيف دارند مضر است. خشك آن در خواص از تازه ضعيف تر مي باشد.

انگور:

توليد كننده خون صالح، تعديل كننده مزاج هاي غليظ، دفع كننده اخلاط سوداوي و سوخته و چاق كننده بدن است. آب آن براي بيماري هاي سينه و ريه مفيد مي باشد. براي كساني كه معده هاي مرطوب و انسداد كبد و طحال و كليه دارند مضر است. اب انگور را جوشانده به طوري كه دو سوم ان بسوزد و غليظ و مايل به ترشي باشد (در گيلان به ان دوشابترش گويند) براي سينه و ريه و كليه و مثانه مفيد، ملين طبع و تحريك كننده نيروي جنسي مي باشد. مصرف آن براي سردمزاجان مضر و زياد خوردن آن در گرم مزاجان توليد صفراي غليظ مي كند.

غوره تسكين دهنده حرارت خون و صفرا، قطع كننده بلغم معده، مقوي كبد و بدن بوده و موجب ضعف معده هاي سرد و نيروي جنسي و يبوست مي شود.

خرما:

كثيرالغذا و توليد كننده خون متين است. در امراض سرد و بلغمي، كمردرد و ساير بيماري هاي مفصلي وبيماري هاي ريوي سرد مفيد است. خيساندن آن در شير تازه همراه با دارچين در تقويت نيروي جنسي مفيد است. مداوم خوردن ان با مغز بادام فوق العاده چاق كننده بدن، محرك نيروي جنسي، مقوي كليه و ملين مي باشد. زياد خوردن ان در گرم مزاجا و سرزمين هاي گرم براي دندان، چشم،حنجره مضر، باعث توليد خون سوخته و سوداوي و ايجاد سردرد مي شود.

زردآلو:

باز كننده انسداد و ملين است اما زود در معده متعفن شده و باعث نفخ، اروغ ترش و تب هاي عفوني مي شود. آشاميدن اب پخته ان مانع جوشش خون و صفرا، تسكين دهنده تشنگي و مسهل صفرا بوده، در رفع آروغ و بوي بد دهان و التهاب معده موثر است. براي سرد مزاجان مضر بوده زياد خوردن آن موجب برص (ويتيليگو) مي شود. خوردن آن بلافاصله بعد از غذا و هم چنين خوردن اب بعد از آن فوق العاده مضر مي باشد.

زرشك:

تسكين دهنده صفرا وخون و تشنگي و حرارت معده و كبد، تقويت كننده قلب وكبد و معده گرم مي باشد. به تنهايي يا با داروهاي گرم مانند دارچين و عسل و ... براي تقويت كبد سرد و تر و باز كردن انسداد مجاري كبدي و سردي احشا مفيد است مصرف زياد ان براي سردمزاجان بلغمي و سوداوي مضر است.

زيتون:

بهترين آن زيتون سبز رسيده است كه در آب و نمك پرورده شده و همراه غذا ميل شود كه در اين صورت تقويت كننده معده است. زياد خوردن ان در گرم مزاجان باعث سوختن اخلاط مي شود. بخور زيتون سياه رسيده با هسته، جهت تنگي نفس و امراض ريه مفيد است. ضماد برگ آن جهت التيام پوست، زخم چشم و ورم هاي گرم و جويدن برگ ان براي افت دهان مفيد است. مضر ريه بوده كه براي جلوگيري از ان بايد با عسل مصرف شود. روغن ان مسهل قوي بوده و تقيه ان جهت كوليت التهابي و انسدادي، درد كمر و مفاصل مفيد است. چرب نمودن بدن (روغن مالي) با آن جهت دردهاي سرد مفيد است.

شفتالو:

ملين، تسكين دهند خون و صفرا و تشنگي بوده، براي خنك كردن مغز و مرطوب كردن مزاج سودا به خصوص سوداي سوخته و تب هاي صفراوي و دموي و رفع بوي بد دهان مفيد مي باشد. در مزاج هاي گرم موجب تحريك اشتها و هم چنين ميل جنسي شده و براي سردمزاجان و بيماري هاي سيستم عصبي مضر است. شفتالوي رسيده را اب گرفته و بگذاريد تا ته نشين شود و اب صاف بالاي آن را با شكر يا ترنجبين و يا شير خشت ميل كنيد و مسهل صفرا بوده و اخلاط سوخته و گرم را دفع مي كند.

گلابي

در خواص از سيب بهتر بوده و مفرح، تقويت كننده قلب و معده، تصفيه كننده خون، ملين مي باشد. در رفع تشنگي، تنگي نفس و سوزش مثانه موثر است. خوردن ان بعد از غذا مانع صعود بخارهاي معده به مغز شده و از بروز بيماري هاي عصبي جلوگيري مي كند. زياد خوردن آن براي افراد سردمزاج و كساني كه ضعف معده دارند باعث ايجاد نفخ و كوليت مي شود (به خصوص نارس آن) خوردن گلابي با معده خالي و نوشيدن آب بعد از خوردن آن براي بدن مضر مي باشد.

ليمو شيرين:

لطيف كننده و قطع كننده اخلاط لزج غليظ مي باشد. جهت سردرد گرم و سرگيجه ناشي از صعود بخارات غليظ به سر، ورم گرم حلق و تنگي نفس سوداوي، جوشش خون و صفرا، التهاب معده و استفراغ صفراوي مفيد است. براي تب هاي دموي و صفراوي مفيد بوده و باعث تقويت معده و كبد گرم مي شود. براي افراد سردمزاج و سرفه مضر بوده و زياد خوردن ان با معده خالي باعث ضعف معده مي گردد. ليمو را از وسط دو نيم كرده و گرم نماييد و طرف بريده را روي پيشاني بماليد موجب تسكين سردرد گرم مي شود.

موز:

كثيرالغذا و چاق كننده، قابض و بر طرف كننده ضعف كليه بوده، خون غليظ توليد

مي كند. ملين سينه بوده، جهت سرفه خشك و خشونت حلق و رطوبت معده مفيد

مي باشد. دير هضم و نفاخ است و زياد خوردن ان به خصوص در مزاج سرد و مرطوب و در سرزمين هاي رطوبي، موجب توليد باد در بدن و خون غليظ بلغمي و كوليت و انسداد عروق مي شود. ناشتا خوردن ان بسيار مضر مي باشد.

مويز:

هضم كننده غذا، گرم كننده كل بدن بخصوص كليه و مثانه ، تحليل برنده باد، تقويت كننده معده و كبد و كليه و مثانه، باز كننده انسداد عروقي، مدر، ملين ،محرك نيروي جنسي سردمزجان و توليد كننده خون صالح بوده، موجب تنقيه ريه و سينه از اخلاط لزج مي شود. خوردن ان با عسل باعث افزايش قدرت نفوذ و رسيدن آن به اعمال بدن

مي شود. زياد خوردن ان در گرم مزاجان و سرزمين هاي گرم، سوزاننده خون و غليظ كننده اخلاط، مولد بيماري هاي سوداوي به خصوص طحال و مغز مي باشد. كشمش در خواص مانند مويز بوده و بهترين آن، نوع سبز است كه از انگور عسكري تهيه شده باشد.

نارنج:

اشاميدن اب نارنج باشكر مسهل  مدر صفرا و تسكين دهنده عطش و حرارت مي باشد. پوست زرد آن مفرح بوده و خوردن خشك كرده پوست آن با اب براي رفع استفراغ و درد شكم و روده و اخراج كرم شكم مفيد است ولي قبل از آن بايد معده را از اخلاط پاك كرد. براي رفع سرفه گرم و نزله ريه نارنج را از وسط دو نيم كرد و تخم هاي آن را خارج كنيد و قدري نبات روي آن پاشيده بر آتش بگذاريد تا دو سه جوش بخورد سپس برداشته و نيم گرم بمكيد. ضماد پخته پوست و مغز و تخم نارنج با سركه جهت خارش بدن و جوش هاي سر و نرم كردن پوست و مو مفيد است. ضرر آب نارنج براي اعصاب كمتر از ساير ترشي ها بوده ولي زياد خوردن ان كبد را ضعيف مي كند بخصوص اگر ناشتا مصرف شود.