زالو درمانی

نحوه نگهداری زالو:
بهترین دما برای نگهداری زالو، حرارت بین 4-10 درجه است. نگهداری زالو در آب، برای مدت طولانی مطلوب نیست و اگر در خاک مرطوب و تمیز باشند که نسیم خنک و سرد بر آن بوزد شاداب و سرحال می مانند. زالوها معمولا نیاز به تغذیه ندارند و می توانند ازخاک مرطوب، مواد غذایی لازم را جذب نمایند.

بهترین نوع زالو:
متوسط الاندازه با سر بزرگ که رنگ آن ماشی که بالای آن به سبز بزند و دو خط زرنیخی طولانی بر پشت آن باشد و در آب برکه های خزه دار که محل زیست قورباغه باشد صید شود.

انواع مناسب زالودرمانی:
1. زالوی سرخ مایل به زرد و دارای پهلوی مستدیر
2. زالوی جگری رنگ
3. زالوهایی که شبیه ملخهای ریز هستند.
4. زالوهایی که شبیه دم موش هستند.
5. زالوهای باریک و سر کوچک
6. زالوهای شکم قرمز به ویژه اگر در آب جاری باشند بهتر از زالوهای پشت سبز هستند.

انواع زالوهای سمی و غیر قابل استفاده:
1. زالوی مزغب (پشم دار)
2. دارای خطوط لاجوردی
3. رنگ بوقلمون
4. شبیه مار ماهی و آنچه در گودالهای ردی رشد کرده باشد.

نکته: استفاده از زالوهای سمی باعث ایجاد اورام، غشی، نزف الدم، حمی، استرخاء و قروح ردیه می شود.

موارد استفاده از زالو:
1. هنگامی که احتیاج به تنقیه عضوی خاص باشد اما به دلیل مانعی داخل یا خارج آن عضو( کوچکی اندام یا عاری بودن از گوشت) نتوان روی آن محجمه گذاشت.
2. در زنان و بچه ها و کسانی که تحمل تیغ را ندارند.
3. بیماریهای مزمن پوستی مانند سعفه و قوبا و جرب.


برتری زالو بر حجامت:
زالو خون را بیشتر از حجامت از عمق و باطن عضو جذب می کند به همین دلیل در اکثر مواقع بعد از جدا شدن زالو خونریزی همچنان ادامه دارد و هر چه آن موضع را پاک نمایند خونریزی بیشتر می شود.
نکته: بهتر است زالو را در مواضع حجامت قرار داد تا اگر خروج خون کم صورت گیرد یا در حد انتظار نباشد بتوان روی آن محجمه (ناری یا غیرناری) قرار داد و خون کشید.

آماده کردن زالو برای استفاده:
یک روز قبل از استفاده آنها را صید کرده و در ظرفی سرازیر نگه دارند تا هر چه در شکم دارند قی کنند. بعد آنها را در ظرف بزرگ آب شیرین بیاندازند تا قدری حرکت کنند و هر کدام را که سریعتر حرکت می کند را انتخاب کرده و مقداری از خون گوسفند یا بز به آن دهند تا بخورد. سپس لزوجات آن را با اسفنج یا پارچه زبری پاک کنند تا آماده چسبیدن به عضو گردد. حال عضو مورد نظر را با آب و نمک بشویند و بمالند تا سرخ گردد و زالو بر آن بچسبانند.


نکات مهم
اگر زالو زود نچسبد مقداری گل سرشوی یا لجن کنار حوضها و یا کمی خون بر آن بمالند تا بچسبد. پس از ممتلی شدن خود به خود می افتد ولی اگر لازم باشد قبل از آنکه خود جدا شود آن را جدا کنند مقداری نمک یا خاکستر یا بوره یا پارچه کتان سوخته و یا پشم و اسفنج محرق بر آن بپاشند که زود جدا گردد. بعد از جدا شدن با محجمه آن موضع را بادکش کنند تا قدری دیگر خون از آن جا برآید و یا اینکه بگذارند همچنان خون آید تا خود به خود بند آید. اگر بلافاصله بعد از جدا شدن زالو خون را بند آورند موجب خارش و تورم می شود.


 اگر خونریزی شدید بوده و برای جلوگیری از ضعف، خواهند آن را بند آورند باید از داروهای حابس مانند مازوی سوخته سوده یا آهک یا خاکستر یا خزف سوده یا زردچوبه محترق یا کهربا سوده بر آن بپاشند. تار عنکبوت که در آن بچه عنکبوت نباشد نیز مفید است.


 از رسیدن آب سرد و هوای سرد بر موضع زالو باید ممانعت گردد زیرا موجب خارش و تورم و گاهی قرحه می شود.

مراتب رعایت زمان و سن (زیر 2 سال و بالای 60 سال) در استفاده از زالو همانند حجامت است ولی اهل هند چون از زالو زیاد استفاده می کنند حتی برای کودکان شش ماهه نیز دو سه عدد زالو را مجاز دانسته اند و گفته اند اگر طفل 40 روزه علائم فساد خون و سرخی بدن داشته باشد بر مقعد ایشان زالو می چسبانند.

در صورت امتلای بدن از اخلاط فاسد، باید ابتدا تنقیه بدن با سایر روش های پاکسازی اط جمله فصد، حجامت یا قی نمود سپس اقدام به زالودرمانی کرد.

استفاده از اشیای گرم بعد از اخراج خون (به طور عام) ممنوع است زیرا باعث احتراق و فساد خون است همچنین مصرف اشیای سرد و مرطوب قوی بیشتر از نیاز باعث انتفاء حرارت و تغلیظ و انجماد یا ترطیب خون خواهد شد.